|
Warszawa 1939
Noc jest zimna i biała,
Od północy idzie lodowata fala.
Kraj jest martwy.
Umarł w szklistych oczach
Martwych koni,
W ostatnich płomieniach
Płonących domów.
Ostatni żołnierz wypuścił
Swój miecz z dłoni
I przywarł twarzą do ziemi.
Wróg wkracza twardymi krokami.
Wróg stąpa w rzekach krwi.
Wróg wchodzi twardymi zębami
I grzmi:
Niechaj się stanie -
Teraz my zwyciężamy!
I gołąb spotyka się z psem
Przy brzuchu martwego konia.
Zad został dawno zjedzony
Przez człowieka.
Ślepa, poparzona kotka
Płacze jękliwie i łka,
Ale nie słyszy jej nikt
W tym mieście.
Ale nie słyszy jej nikt!
Warszawa, październik 1939
Po kapitulacji
-----------------------------------------------------------
s.162, Shvaygndike tirn (1962)
Tłum. Bella Szwarcman-Czarnota, 2015. |
װאַרשע
1939
די נאַכט
איז קאַלט
און
װײַס.
פון צפון רוקט זיך
אָן
דאָס
גרױסע
אײַז.
דאָס
לאַנד
איז טױט.
ס'יז אױסגעגאַנגען
אין פאַרגלײזטע
אױגן
פון שטאַרבנדיקע
פערד.
אין לעצטע פלאַמען
פון ברענענדיקע הײזער.
דער לעצטער זעלנער
האָט
אױסגעטאָן
זײַן
שװערד
און געפאַלן
מיטן
פּנים
צו דער ערד.
דער שונא טרעט
אַרײַן
מיט שװערע
טריט,
דער שונא דונערט מיט האַרטע
צײן
─
עס זאָל
געשען !
עס זאָל
זײַן
!!!
---------------------------------------
און
אַ
טױב
מיט
אַ
הונט טרעפן זיך
בײַם
בױך
פון
אַ
טױטן
פערד ─
דעם הינטן האָבן
שױן
מענטשן אױפגעגעסן.
אַ
בלינדע
אָפּגעברענטע
קאַץ,
װײנט
יאַמערלעך
און
װײנט
─
נאָר
ס'הערט זי קײנער
נישט
אין דער שטאָט,
─
נאָר
ס'הערט זי קײנער
נישט.
------------------------------------------------------------------
שװײַגנדיקע
טירן,1962, ז. 162
|
