Anthology of Yiddish Poetry
of Poland between the two
World Wars (1918 - 1939)

אַנטאָלאָגיע פון דער ײִדישער פּאָעזיע
אין פּוילן צווישן ביידע וועלט מלחמות
(1918 - 1939)

 
 
  Home  |  Index of Poets  |  About  |  Translators  |  Acknowledgments  |  Links  |  Contact Us  
 
 
  Home > Reyzl Zykhlinsky > The old song    

  Click for translation: English | French    

  La vielle chanson

Le chat se fait une toilette,
- Quelqu'un viendra nous voir, -
dit la maman
et elle caresse la serviette
qu'elle repasse.
Et moi, je caresse le soleil
qui se couche le long de la table
et je tend les mains
vers les visiteurs.
Deux vieilles grand-mères vinrent,
coiffes jusqu'aux yeux,
robes aux plis énormes.
Nous nous asseyons par terre.
Un gros oignon est planté dans un pot de fleur,
il sent très fort.
- Ses feuilles sont bonnes pour soigner des abcès, -
dit une grand-mère,
sortant son doigt de la poussière.
Une grand-mère tient le chat sur ses genoux,
une autre
sommeille.
Le soleil se couche.
La maman caresse toujours la serviette
qu'elle repasse.
Elle regarde par la fenêtre et attend
les visiteurs.
Ses mains grandissent,
s'étendent sur toute la table.
Le soleil mit le feu
à mes chaussures.

Je me lève.
Je me dirige vers la vieille armoire:
la vieille armoire vient à moi,
clopinant,
portant son content de trous
de perce-bois
et de pluie.

 
דאָס אַלטע ליד

די קאַץ וואַשט זיך,
ס´וועלן קומען געסט –
זאָגט די מאַמע
און זי גלעט דאָס האַנטוך,
וואָס זי פּרעסט.
און איך גלעט די זון,
וואָס ציט זיך אויפֿן טיש,
און איך צי די הענט אויס
צו די געסט.
געקומען זײַנען דרײַ באָבעס
אין טיפֿע קופּקעס אויף די קעפּ,
טיפֿע פֿאַלדן אין די קליידער.
מיר זעצן זיך אויף דר´ערד.
די ברייטע ציבעלע זיצט אין בלומען-טאָפּ
און שמעקט.
אירע בלעטער זענען גוט צו אַ געשוויר –
זאָגט איין באָבע
און זי הייבט פֿון שטויב אַרויס אַ פֿינגער.
און איין באָבע האַלט אין שויס די קאַץ,
און איין באָבע
דרימלט.
די זון פֿאַרגייט.
די מאַמע גלעט נאָך אַלץ דאָס האַנטוך,
וואָס זי פּרעסט.
זי קוקט אין פֿענסטער און וואַרט
אויף געסט.
אירע הענט ווערן גרויס,
פֿאַרנעמען שוין דעם גאַנצן טיש.
זי זון האָט אָנגעצונדן מײַנע שיך.

איך הויב זיך אויף.
איך גיי דער אַלטער שאַנק אַנטקעגן:
די אַלטע שאַנק קומט צו הינקען
מיט אַזויפֿיל לעכער פֿון האָלצווערים
און פֿון רעגן.

 
 


 
Site Design by Twam
 
YiddishPoetry.org