מיר לעבן װײַטער

 

מיר לעבן װײַטער אױף דער ערד,

װאָס האָט אײַנגעזאַפּט אונדזער בלוט און טרער.

ס'װעט זײַן אַ גרינער פרילינג  ─

בײנער אונדזערע צעמאָלן אױף אַש,

מיר לעבן װײַטער, אַ הײפעלע געבליבענע אױף קדיש.

 

מיר עסן ברױט פון די פעלדער,

טרינקען װאַסער פון קװאַל.

די זון איז באַרעמהאַרציק,

זי רירט אונדז אָן מיט אַ שטראַל...

מיר פירן אנדזערע קינדער בײַ די קלײנע הענט,

פאַרבײַ חרובע הײמען, חרובע װענט,

פאַרבײַ טױטע אינדזלען פון טױטע קינדער-יאָרן.

דער װינט הוליעט פראַנק און פרײַ אַרום.

 

מיר לעבן װײַטער. עס  פאַלט אױף אונדז אַ שנײ.

מיר טרעפן װײַסע בײמער, יאָ, מיר זעען זײ.

מיר טרינקען די דעמערונג מיט טונקעלע אױגן,

און רײדן שטומע רײד צו קלײנע, גרױסע פײגל.

-----------------------------------------------------------

שװײַגנדיקע טירן,1962, ז. 118