איך קוק אַרײַן אין די אױגן פון רעמבראַנדט

 

איך קוק אַרײַן אין די אױגן פון רעמבראַנדט ─

צװײ שװאַרצע תהומען,

לאַבירינטן,

װאָס האָבן נישט קײַן סוף

און נישט קײן נאָמען.

זײ פירן צוריק צו זיך,

צו שװאַרצער ערד.

נאָך לאַנגע װאָגלענישן

גײט אױף אין מיר אַ שײַן,

רעמבראַנדטס שײַן,

דאָס ליכט, װאָס שטאַמט נישט פון טאָג,

און נישט פון נאַכט,

װאָס לױבט פון זיך אַלײן.

---------------------------------------------

ז. 14, האַרבסטיקע סקװערן.