| |
Traduit par Batia Baum
Je compte et recompte ses lettres,
Tant de lettres, toute une pile…
Grand-mère me tire par la manche :
« Laisse, laisse-les tranquilles !
Sur choses comptées, chère enfant,
Ne repose nulle bénédiction ! »
À nouveau je les ai mélangées
Et laissées en leur confusion.
Au fond de moi rit mon coeur
Fier d’un orgueil silencieux :
Le tas de ses lettres pourrait-il un jour
Se faire moindre et parcimonieux ?...
***
Filent les années. Plus blanche, plus pâle
Que la chaux sur le mur,
Je pèse le tas de vieilles lettres, pêle-mêle,
Dans ma petite main frêle…
Sur ma paume repose, inchangé,
Le paquet de letters d’amour;
Il n’est guère devenu plus léger,
Guère devenu plus lourd!
Oh, soudain se sont hérissés,
Hélas, les cheveux sur ma tête…
Non, il ne m’a pas oubliée,
Grand-mère, ce ne peut être!
Non, son amour n’a pas changé,
Pas d’un cheveu, pas question!
Mais à competer et recompter ses letters
J’ai effacé la bénédiction… |
|
צייל איך , צייל איך זייַנע בריוולעך ,
בריוועלעך אַ סך ;
צופּט די באָבע מיך בייַם אַרבל :
— „לאָז זיי , לאָז געמאַך !
אויף געציילטע זאַכן , קינד –לעב ,
רוט קיין ברכה נישט !” —
האָב איך ווידער אין אַ מיש –מאַש
זיי צונויפֿגעמישט .
לאַכט דאָס האַרץ בייַ מיר אין דרינען
האָפֿערדיק און שטאַרק —
צי דען קאָנען זייַנע בריוולעך
ווערן קנאַפּ און קאַרג ? ...
***
יאָרן פֿליעִן . בלאַסער , ווייַסער
פֿאַר דער קאַלעכוואַנט
וועג איך ס'פּעקל אַלטע בריוולעך
אין מייַן שמאָלער האַנט ...
ליגט דאָס פּעקל אויף דער האַנטפֿלאַך
ווילד צונויפֿגעמישט ;
לייַכטער איז עס נישט געוואָרן ,
שווערער — אויכעט נישט !
אוי , ווי ס'ווערן פּלוצים האַרטלעך
אויף מייןַ קאָפּ די האָר ...
ניין , ער האָט מיך נישט פֿאַרגעסן ,
באָבע –לעב , נישט וואָר !
ניין , ער האָט זיך נישט געביטן —
הייבט זיך גאָר נישט אָן !
כ 'האָב נאָר , ציילנדיק די בריוולעך ,
די ברכה אָפּגעטאָן ...
|
|
